Hendrik is ruim acht maanden oud en hij denkt nu dat het elke winter sneeuwt. De eerste sneeuw zag hij toen hij in december vorig jaar bij pa en ma Ven logeerde en als een kleine dolle stier door de maagdelijke sneeuw in de tuin sprong. Maar inmiddels is hij er aan gewend. 't Is wel leuk, maar heel gewoon, die sneeuw.
Een stevige bull is Hendrik geworden, met een brede torso en smalle heupen, net als zijn baas. De puberteit slaat soms heftig toe. Hij weigert dan nog een stap te zetten en gaat gewoon op zijn kont zitten. Hendrik wil dan namelijk kijken. Naar een hond, of een kind of vogels of wat dan ook maar interessant kan zijn.
Zwanen vindt hij prachtig, maar van de lichaamstaal van een zwaan begrijpt hij echt helemaal niets. Een hevig sissende zwaan vindt hij buitengewoon boeiend.
Vorige week bij pa en ma Schol, heeft hij weer kunnen ravotten met tekkelneef Max. In de kamer is dat niet zo'n succes, zo'n stuiterbull met een tekkel, maar in de tuin konden ze uitstekend hun gang gaan. Aan het einde zaten ze gebroedelijk zielig door het raam naar binnen te kijken.
Los laten lopen is het grootste plezier dat je Hendrik kunt doen. We hebben inmiddels een paar plaatsen gevonden waar dat goed kan. Van zo'n vrolijke hond krijg je vanzelf een goed humeur. Vandaag was het geweldig weer en hebben we een heel eind met hem gelopen.
Iets minder leuk is in bad en water. Hij zag er op een gegeven moment uit als een rugbyspeler aan het einde van de wedstrijd en stonk een uur in de wind. Ja, dan wordt het toch weer even Hendrikie, zo in bad.
Volgende maand weer een spannend avontuur, dan gaat Hendrik logeren bij pa en ma Schol.
