Voetballen

Hendrik houdt van voetballen. Eerst kon hij alleen achter de bal aanrennen. Nu kan hij de bal ook met zijn neus voortduren. Dat heeft hij vandaag uitgevonden. We hebben echt zo'n lol gehad.

We waren in het park, eindelijk scheen de zon en heb ik weer eens een hele serie foto's van Hendrik gemaakt. Hij is werkelijk onvermoeibaar. Achter elkaar door blijft hij achter de bal aan racen. Af en toe liet hij zich even afleiden door een passerende medehond, maar de aandacht was al gauw weer op de bal gevestigd.

Het gaat goed met Hendrik en het gaat goed met ons. We hebben inmiddels ons ritme gevonden. Door de week is Hendrik kantoorhond, een aantal clienten is inmiddels wel gewend aan wat geknor en gerommel op de achtergrond als ik aan de lijn ben. 's Avonds als de grote baas komt, is het feest, want dan wordt er weer even gestoeid.

Ook weten we inmiddels hoe we hem aan het eten moeten houden. 's Morgens een start van een combi van blik en brokken. Na dit voorgerecht in de ochtend, gaan de droge brokken er de rest van de dag redelijk in. 's Morgens krijgt hij die droge dingen niet weggewerkt.

Komende week mag hij weer een paar dagen uit logeren. Hij gaat naar opa en oma Ven.

Half jaar

Hendrik als pup van 9 weken.

Hendrik is vandaag een half jaar oud en wij zijn dus een half jaar thuis. En dan nog een primeur: Hendrik is vandaag voor het eerst helemaal goed op commando gaan liggen! Ja, ja, geduld is een schone zaak. Voor veel dingen heb ik absoluut geen geduld. Priegelkarweitjes worden mij uit de handen gerukt, een verkoudheid of een kuchje kan niet snel genoeg voorbij zijn, maar met Hendrik heb ik heel veel geduld.

Het is al ruim een maand geleden sinds de laatste blog, dus waar te beginnen. Misschien bij Hendrik's grote liefdes.

Allereerst natuurlijk Maria! Maria was afgelopen zaterdag bij ons, of eigenlijk bij Hendrik op bezoek en Hendrik was helemaal door het dolle. Hij at haar ongeveer op, sprong en speelde, zijn hart zat in zijn keel. Maria is Hendrik's suikertante. Hij werd weer enorm verwend met een geweldig speeltje in de vorm van een bot en overheerlijke snoepjes.

Dan opa's en oma's. Die hebben tijdens onze vakantie op Hendrik gepast en als hij ze nu ziet, springt hij met vier pootjes tegelijk in de lucht. Mijn ouders waren er gisteren en hij sjeeste in grote blijdschap in de gang op en neer tussen opa en oma.

Kleine kindertjes, ook heel erg leuk. Mijn petekind van een jaar en haar kleine broertje van vijf maanden kwamen langs. Hendrik vond het geweldig. Hij sprong boven op de kleine Isabella en wilde maar een ding: spelen!! Nu is Isabella een kanjer en nergens bang voor, maar het was wel een beetje erg veel.... Leerpuntje dus nog.

Vervolgens blikvoer. Eerst maakte het Hendrik helemaal niets uit wat hij at. Blik kon worden afgewisseld met brokken, geen probleem. Maar de tanden bij de brokken werden de laatste weken langer en langer. Daar trappen wij niet in, dachten wij. Dan geen blik, maar alleen brokken. Een beetje brokken werden er dan aan het eind van de middag naar binnen gewerkt. Andere brokken dan maar, speciale Franse Bulldog brokken, een leuke marketing truc voor heel veel geld van Royal Canin, maar het gaat er wel goed in. Maar als er een keertje blik komt..., dan is er nog steeds zeer veel opwinding.

Dan, nieuw met stip op 1: springen op de bank. Dat mag niet, maar wat is er leuker dan triomfantelijk op de plaats van de grote baas te gaan zitten en dan ook nog eens uiterst brutaal terug te staren als hij letterlijk op het matje wordt geroepen.

Ik denk dat wij dan komen :-) Een koppie dat tussen mijn voeten wordt geduwd als ik aan het werk ben, knorgeluiden als ik hem mee naar boven neem naar mijn werkkamer, zo'n steelse blik van 'is-ze-er-nog'. Met de grote baas heeft Hendrik een mannen-stoei-relatie. Lekker een beetje vechten. Achteruit weggeduwd worden over de gladde vloer en dan elke keer weer op de baas toelopen en dat 100 keer.

Ach, het leven is mooi met Hendrik.

Twee weken zonder Hendrik

Van mijn ouders krijgen we berichtjes zoals 'Met nieuwe bal apporteert Hendrik als de beste'. Verder is Hendrik lekker op de fiets met pa en ma mee geweest en is hij verwend met een nieuw relaxkussen, waar hij heerlijk op kan slapen.

Tja, en waar zijn wij dan? Wij zijn in Vermont in de USA, waar Frits onderzoekt of het bedrijf op gebied van minicomputers dat Roland en Lisa in 7 jaar hebben opgebouwd, kan worden uitgebreid met een vestiging in Nederland. Erg leuk en erg intensief.

Gelukkig is er ook tijd voor ontspanning. We hebben al uitgebreid genoten van de 'Indian Summer', de prachtige herfst. Rode en gele bladeren sieren de bomen. Vooral het blad van de zogenaamde maple trees kleurt prachtig rood.

Wij zijn wel heel benieuwd hoe het met Hendrik is. Volgens ons wordt hij super verwend door pa en ma die aanstaande zondag worden afgelost door de pa en ma van Frits. Het is erg lief van de ouders dat ze op de kleine doerak willen passen.

Eindtest en in 't park

Hendrik en ik zijn zwaar gezakt voor de Martin Gaus eindtest. Ooit ben ik gezakt voor zwemdiploma C, toen twee keer voor het rijbewijs en nu voor Martin Gaus. Tenminste, dat denken we, want we hebben het rapportje nog niet opgehaald.....

In het grote Martin Gaus boek had Hendrik gelezen over de zogenaamde 'extinction burst'. In normaal Nederlands is dat 'met de kont tegen de krib'. Voordat een hond zich gewonnen geeft en luistert, gaat hij toch nog eens even proberen of het echt niet anders kan. En Hendrik deed dat tijdens de eindtest: grazen als een koe, springen, happen en trekken aan de lijn, niet gaan zitten, de hand van de testmevrouw opeten etcetera. Hij had nog nooit gesprongen en gehapt naar de lijn, het was een volledige nieuwe vinding. Toen de test over was, liep hij keurig mee aan de lijn naar de auto: Hendrik's humor.

Tja, en eigenlijk moesten wij er ook wel erg om lachen. Het blijft een eigenwijze doerak. Gelukkig vindt hij wandelen heel erg leuk en hij loopt prima mee. Inmiddels lopen we soms wel een uur in het park, waar hij op bepaalde plaatsen los mag lopen -nog wel met een riem eraan om hem te grijpen in noodgevallen-. Hendrik vindt dat prachtig. Hij houdt ons nauwkeurig in de gaten en draaft op ons af als we te ver zijn doorgelopen. Als een van ons achterblijft, blijft hij staan tot je weer 'bij' bent en dan loopt hij weer door. We zijn al een echte roedel met ons drieen.

Afgelopen weekend zijn we met Annemieke naar Euro Disney geweest en hebben opa en oma S op de kleine Hendrik gepast. Met veel plezier, maar ook zij hadden gauw door dat Hendrik een kleine boef kan zijn. Laat hem even alleen, en de krant wordt versnipperd of het ijspak voor oma's knie wordt gegrepen. Opa gaat lekker met hem verder trainen en heeft daar veel plezier in.

Zilveren Hendrik (met filmpjes)

Hendrik gekeurd

Hendrik doet zijn best

Hendrik heeft hoge nood

Trots op Hendrik

Op 13 september 2009 was het dan zover, de Jongehondendag in St. Michielsgestel, de plaats waar alle jonge Franse Bulldoggen tot 1 jaar hun jaarlijkse grote vergadering hebben. De baasjes mochten mee.

Hendrik was wat zenuwachtig, de dag ervoor had hij helemaal niets gegeten. Misschien was hij toen al beducht voor zijn grote zwarte broer Ziggy die er met het goud vandoor ging? Of waren het de zenuwen omdat hij zijn lieve Maria weer zou zien?

Wij hadden nog nooit zoveel bullen bij elkaar gezien en wat grappig was, mensen die wij nog niet eerder hadden ontmoet, bleken onze Hendrik te kennen. Of uit het nestje, omdat zij een broertje of zusje van Hendrik hadden geadopteerd, of schoonmama, die bij afwezigheid van Maria en Danny gedurende de eerste acht weken van Hendrik's leven op hem had gepast, of belangstellende volgers van Hendrik's blog. Hendrik gloeide van trots.

De dag was heel leerzaam voor ons. Zo weten wij nu dat niet alleen boeken, maar ook hondjes uitgebracht kunnen worden. Hendrik kreeg een chique showriempje om en aan Marianne de lastige taak om Hendrik zo goed mogelijk voor het voetlicht van de jury te brengen. Hij moest blijven staan en ging steeds zitten, hij moest netjes meelopen, wat een beetje lukte, en op de tafel staan waar al zijn details van dichtbij werden bekeken door de meneer met net zo'n mooi rond buikje als de bullen. Deze meneer keek overigens de hele tijd zeer vertederd naar alle mooie bulletjes die aan hem werden voorgesteld.

In Hendrik's klasse, de superbaby's reu, werd zwaar strijd geleverd, er waren drie deelnemers. Hendrik werd twee en moest zijn broer Ziggy voor laten gaan. Voor ons maakt dat niet uit, want ja, wie is nu onze nummer 1: Hendrik!! Maar Hendrik denkt daar anders over en vraagt om revanche. Daarom mag Maria Hendrik over een tijdje lenen om Hendrik die kans te geven. Dan hebben wij lekker een dagje vrij en Maria zou er voor zorgen dat hij lekker moe weer wordt thuisgebracht.

Op cursus met Hendrik

Hendrik heeft er zin in

Hendrik wil niet meer

Goed zo Hendrik

Lekker spelen!

Sinds 2 weken zijn Hendrik en wij bezig met de basiscursus. Een zeer intensieve cursus die Hendrik veel belangrijke dingen bij moet brengen. Drie keer in de week moeten Hendrik en wij 's avonds paraat zijn. Hendrik vindt het leuk, maar wordt er wel erg moe van. Al die hondjes, al die nieuwe indrukken en dan ook nog goed je best doen. De oefening van 25 minuten is voor Hendrik meestal iets te lang. Dat vraagt wel erg veel van zijn concentratie.

De cursus begon voor Hendrik met een gedragstest. Hij moest laten zien of hij snel bang is en of hij zich rustig kan gedragen bij vreemde gebeurtenissen. Het bleek dat Hendrik erg stabiel is. Hij laat zich niet snel van de wijs brengen. Wel blijkt uit de test dat hij vrij brutaal is. De trainster had dit woord nog nooit voor een hond gebruikt, maar voor Hendrik is het van toepassing. Dat betekent voor ons een strakke opvoeding anders is Hendrik straks de baas in huis!

De cursus is tot nu toe een wisselend succes. Hendrik kan thuis heel veel van de oefeningen prima uitvoeren. Op cursus is dat iedere keer weer afwachten. We zijn er inmiddels achter dat hij wel gegeten moet hebben voordat hij naar cursus gaat. Anders eet hij alles wat er in de buurt voor handen is en heeft hij geen aandacht meer voor de oefeningen.

Na het praktijk gedeelte hebben wij gelukkig de mogelijkheid om Hendrik even naar huis te brengen. Thuis in zijn bench kan hij dan even rustig op adem komen. Wij rijden dan weer terug om het theorie gedeelte van de cursus te volgen. Hendrik hoeft daar niet bij te zijn. Hij weet alles al...

Puppiecursus en andere dingen

Twee keer is Hendrik nu op cursus geweest. Frits kan de ervaringen van de eerste cursus goed samenvatten: er waren pups die luisterden, er waren pups die niet luisterden en er was Hendrik. Hendrik stuiterde bijna van enthousiasme bij het zien van zoveel pups en mensen. Hij wilde maar een ding: spelen!!

Afgelopen zaterdag op mijn verjaardag was het weer zover. En het ging beter deze keer. Niet dat Hendrik nu lekker rustig blijft zitten, want hij heeft er een hekel aan op zijn plaats te worden gehouden. Maar hij was lang niet zo hyper als de vorige keer. De oefeningen doet hij bijna achteloos, hij draait zijn pootjes er niet voor om. Rijden in een karretje bedoeld voor achter de fiets? Alleen maar leuk. Oefenen om een paar traptreedjes te lopen en dan weer naar beneden? Geen enkel probleem. Over wipplankjes lopen? Hij doet het onderweg naar de uitgang ongevraagd nog een keer. Hendrik is nooit bang.

Ook niet voor tekkelneef Max, hoewel Max met zijn lange snuit en grote tanden toch zeker ontzag inboezemd. Maar -zoals mijn broer zegt- Hendrik is een bikkel. Spelen, uitdagen en niet van ophouden weten. De vriendschappelijke wedstrijd van Lady Killer tegen Mad Max, het was een hele happening.

Hendrik had ook Aagje kunnen heten, want hij is ongelooflijk nieuwsgierig. Wat we ook doen in huis, of het nu gaat om het schoonmaken van het toilet, het uitruimen van de vaatwasser, stofzuigen of klusjes doen, Hendrik is erbij. Wij zijn ook nog met hem naar de kinderboerderij geweest. Veilig vanuit zijn tas had hij zicht op gigantische kippen en hanen, die paradeerden met de tred van Russische soldaten. De geiten en koeien vond hij wat saai, maar goed, dan heeft hij ook die weer gezien.

Maandag 24 augustus aanstaande begint het echte werk: de basiscursus. Tijdens deze cursus leert Hendrik de basiscommando's en zelfbeheersing......

Vier weken lang, drie maal in de week les! Op 13 september gaan we naar de Franse Bulldoggen Jonge Hondendag, waar hij collega's kan ontmoeten en kan opscheppen over zijn karakter en uiterlijk.

Hendrik luistert

Hendrik op de wip

Hendrik afgeleid

Hendrik op avontuur

Hendrik meets Diddle

Hendrik gekleed

Hendrik op het strand

Hendrik meets Max

Het zijn roerige tijden voor onze Hendrik. Het begon allemaal met de ontmoeting met een kat. Diddle, woonachtig bij Annemieke, reageerde in eerste instantie met starende ogen en hoge rug, maar ontdooide gaandeweg en kon het niet laten even aan de oren te sabbelen van een slapende Hendrik. Wat Diddle wel enigszins stoorde waren de tafelmanieren van de kleine Hendrik. Smakkend, slurpend en de bak voortduwend werd de maaltijd naar binnen gewerkt, en ook nog wel op exact de plaats waar Diddle altijd dineert.

Dan vervolgens het prachtige truitje, gekregen van Geraldine. Ladykiller staat erop en wij zijn ervan overtuigd dat dit klopt. Toen Hendrik's zusje op bezoek was, maakte hij al enige voorzichtige amoureuze avances, waarschijnlijk niet wetend dat het zijn zusje was. Hij droeg het truitje tot onze verbazing zonder mokken.

In het kader van alles doen en alles meemaken, hebben we Hendrik meegenomen naar het strand. Daar heeft hij eerst het halve strand naar binnen gewerkt, waarna het halve strand er vervolgens weer uit kwam. Toen we dat achter de rug hadden, hebben we heerlijk gerend langs de zee. Hendrik in galop, tong uit de mond, de oren wapperend in de wind. Een gouden momentje.

En toen kwam Max de tekkel van broer Arjan en schoonzus Martine. Hendrik liet zich niet kennen. Vanuit zijn beschermde hol en achter de kuiten van het baasje vandaan, werden voortdurend aanvallen uitgevoerd op Max. Die dacht op een gegeven moment 'heb ik dat nou'. Afgelopen zondag bij een bezoek bij Max thuis in Lelystad heeft Max dat maar eens even recht gezet. Hij is immers ruim een jaar ouder.