Eindtest en in 't park

Hendrik en ik zijn zwaar gezakt voor de Martin Gaus eindtest. Ooit ben ik gezakt voor zwemdiploma C, toen twee keer voor het rijbewijs en nu voor Martin Gaus. Tenminste, dat denken we, want we hebben het rapportje nog niet opgehaald.....

In het grote Martin Gaus boek had Hendrik gelezen over de zogenaamde 'extinction burst'. In normaal Nederlands is dat 'met de kont tegen de krib'. Voordat een hond zich gewonnen geeft en luistert, gaat hij toch nog eens even proberen of het echt niet anders kan. En Hendrik deed dat tijdens de eindtest: grazen als een koe, springen, happen en trekken aan de lijn, niet gaan zitten, de hand van de testmevrouw opeten etcetera. Hij had nog nooit gesprongen en gehapt naar de lijn, het was een volledige nieuwe vinding. Toen de test over was, liep hij keurig mee aan de lijn naar de auto: Hendrik's humor.

Tja, en eigenlijk moesten wij er ook wel erg om lachen. Het blijft een eigenwijze doerak. Gelukkig vindt hij wandelen heel erg leuk en hij loopt prima mee. Inmiddels lopen we soms wel een uur in het park, waar hij op bepaalde plaatsen los mag lopen -nog wel met een riem eraan om hem te grijpen in noodgevallen-. Hendrik vindt dat prachtig. Hij houdt ons nauwkeurig in de gaten en draaft op ons af als we te ver zijn doorgelopen. Als een van ons achterblijft, blijft hij staan tot je weer 'bij' bent en dan loopt hij weer door. We zijn al een echte roedel met ons drieen.

Afgelopen weekend zijn we met Annemieke naar Euro Disney geweest en hebben opa en oma S op de kleine Hendrik gepast. Met veel plezier, maar ook zij hadden gauw door dat Hendrik een kleine boef kan zijn. Laat hem even alleen, en de krant wordt versnipperd of het ijspak voor oma's knie wordt gegrepen. Opa gaat lekker met hem verder trainen en heeft daar veel plezier in.

Zilveren Hendrik (met filmpjes)

Hendrik gekeurd

Hendrik doet zijn best

Hendrik heeft hoge nood

Trots op Hendrik

Op 13 september 2009 was het dan zover, de Jongehondendag in St. Michielsgestel, de plaats waar alle jonge Franse Bulldoggen tot 1 jaar hun jaarlijkse grote vergadering hebben. De baasjes mochten mee.

Hendrik was wat zenuwachtig, de dag ervoor had hij helemaal niets gegeten. Misschien was hij toen al beducht voor zijn grote zwarte broer Ziggy die er met het goud vandoor ging? Of waren het de zenuwen omdat hij zijn lieve Maria weer zou zien?

Wij hadden nog nooit zoveel bullen bij elkaar gezien en wat grappig was, mensen die wij nog niet eerder hadden ontmoet, bleken onze Hendrik te kennen. Of uit het nestje, omdat zij een broertje of zusje van Hendrik hadden geadopteerd, of schoonmama, die bij afwezigheid van Maria en Danny gedurende de eerste acht weken van Hendrik's leven op hem had gepast, of belangstellende volgers van Hendrik's blog. Hendrik gloeide van trots.

De dag was heel leerzaam voor ons. Zo weten wij nu dat niet alleen boeken, maar ook hondjes uitgebracht kunnen worden. Hendrik kreeg een chique showriempje om en aan Marianne de lastige taak om Hendrik zo goed mogelijk voor het voetlicht van de jury te brengen. Hij moest blijven staan en ging steeds zitten, hij moest netjes meelopen, wat een beetje lukte, en op de tafel staan waar al zijn details van dichtbij werden bekeken door de meneer met net zo'n mooi rond buikje als de bullen. Deze meneer keek overigens de hele tijd zeer vertederd naar alle mooie bulletjes die aan hem werden voorgesteld.

In Hendrik's klasse, de superbaby's reu, werd zwaar strijd geleverd, er waren drie deelnemers. Hendrik werd twee en moest zijn broer Ziggy voor laten gaan. Voor ons maakt dat niet uit, want ja, wie is nu onze nummer 1: Hendrik!! Maar Hendrik denkt daar anders over en vraagt om revanche. Daarom mag Maria Hendrik over een tijdje lenen om Hendrik die kans te geven. Dan hebben wij lekker een dagje vrij en Maria zou er voor zorgen dat hij lekker moe weer wordt thuisgebracht.

Op cursus met Hendrik

Hendrik heeft er zin in

Hendrik wil niet meer

Goed zo Hendrik

Lekker spelen!

Sinds 2 weken zijn Hendrik en wij bezig met de basiscursus. Een zeer intensieve cursus die Hendrik veel belangrijke dingen bij moet brengen. Drie keer in de week moeten Hendrik en wij 's avonds paraat zijn. Hendrik vindt het leuk, maar wordt er wel erg moe van. Al die hondjes, al die nieuwe indrukken en dan ook nog goed je best doen. De oefening van 25 minuten is voor Hendrik meestal iets te lang. Dat vraagt wel erg veel van zijn concentratie.

De cursus begon voor Hendrik met een gedragstest. Hij moest laten zien of hij snel bang is en of hij zich rustig kan gedragen bij vreemde gebeurtenissen. Het bleek dat Hendrik erg stabiel is. Hij laat zich niet snel van de wijs brengen. Wel blijkt uit de test dat hij vrij brutaal is. De trainster had dit woord nog nooit voor een hond gebruikt, maar voor Hendrik is het van toepassing. Dat betekent voor ons een strakke opvoeding anders is Hendrik straks de baas in huis!

De cursus is tot nu toe een wisselend succes. Hendrik kan thuis heel veel van de oefeningen prima uitvoeren. Op cursus is dat iedere keer weer afwachten. We zijn er inmiddels achter dat hij wel gegeten moet hebben voordat hij naar cursus gaat. Anders eet hij alles wat er in de buurt voor handen is en heeft hij geen aandacht meer voor de oefeningen.

Na het praktijk gedeelte hebben wij gelukkig de mogelijkheid om Hendrik even naar huis te brengen. Thuis in zijn bench kan hij dan even rustig op adem komen. Wij rijden dan weer terug om het theorie gedeelte van de cursus te volgen. Hendrik hoeft daar niet bij te zijn. Hij weet alles al...