Ons tweede bezoek

Annemieke heeft tijdens onze reis contact gelegd met Maria en Danny, omdat wij zo graag een kleine Franse bull wilden. Aan haar dan ook de eer om er bij ons tweede bezoek aan Hendrik bij te zijn.

Hendrik en zijn broer en zusjes waggelen al gezellig in het rond, het kontje schudt een beetje heen en weer. Het was ook bijzonder leerzaam vandaag. Het rechtop houden van de oortjes schijnt heel wat energie te kosten. Als de bulletjes wat moe worden, zakken de oortjes en dat geldt ook als er straks kiesjes en tandjes door gaan komen.

Wat we heel erg leuk vonden, is dat Hendrik je heel aandachtig aan kan kijken met zijn grote ogen. Ik verbeeld me dat ik zelfs al een soort van gesprek heb gevoerd over het feit dat hij over een tijdje bij ons komt wonen. Ik knikte hem daarbij vriendelijk toe en Hendrik knikte ook met zijn koppie. Wellicht toeval, maar wel errug leuk.

We hebben Maria en Danny waarschijnlijk weer veel te lang opgehouden, we konden zo moeilijk wegkomen. Nog twee weken en dan mogen we hem op komen halen. Voor die tijd moeten we 'de uitzet' nog bij elkaar kopen.

Met de oortjes omhoog

Hendrik lijkt steeds minder op een cavia en steeds meer op een hondje. De oortjes staan al fier omhoog en Frits keek met groot genoegen naar zijn plooitjes in de zij.

Wij hebben onze eerste les gehad van onze puppiecursus. ZONDER HOND stond er met grote letters, want het was een theoriecursus. De trainster, Tineke Minke van Alert Hondenschool die onder de Martin Gaus vlag opereert, wist de theorie echter vol enthousiasme en zeer beeldend over te brengen. Zij is gelukkig niet van de tuttemetut. Een hond die zich niet gedraagt vindt zij ronduit irritant en daar ben je volgens haar helemaal zelf bij. Haar aanpak sprak ons wel aan. 

Nu de praktijk nog, ha ha, dan zullen wij nog wel eens anders piepen! Over drie weken is het zover en mogen we Hendrik ophalen.

Hendrik lust er pap van

Hendrik heeft met broer en zusters aan een ware foodfight deelgenomen. Voor de eerste keer werd er PAP geserveerd en de vijf pups vonden dat een waar feest. Lekker met zijn allen met de pootjes in de pap, dan nog eens lekker over elkaar heen klimmen, zodat iedereen onder de overheerlijke smurrie zat. Maria heeft er een geweldig verhaal over geschreven op haar website. De link naar haar site staat op mijn blog.

Intussen krijgen wij allemaal cadeautjes voor Hendrik. Leuke speeltjes, lekkere kluiven, boekjes met spelletjes voor de hond, en jawel, toch wel een klapstuk, van Geraldine een te gek hondentruitje afgezet met panterprint met de geweldige tekst 'Ladykiller'! Een lekker fout gevalletje. Wij kunnen Hendrik niet beloven dat we hem er niet een keertje in zullen hijsen voor de foto, maar verder zal hij gewoon hond mogen zijn, zijn Adamskostuum is daarvoor veel te mooi.

We hoorden dat veel kijkers op deze blog tot hun teleurstelling geen reactie konden achterlaten. Ik heb wat met de instellingen gerommeld en nu is het net als bij de opwereldreis-blog mogelijk onder het profiel 'anoniem' een reactie achter te laten. We zijn benieuwd!!

Bij Hendrik op bezoek

Onze Hendrik is geweldig! We hebben hem dinsdagavond voor het eerst gezien en hebben hem na onze handen goed gewassen te hebben zelfs even mogen vasthouden en aaien. Hij is nog heel klein, maar weet goed wat hij wil, vertelden Danny en Maria. Hij wil zijn eigen voorkeurstepel van moeder Xsara. Het andere broertje en de zusjes worden dan kordaat aan de kant geduwd. We hebben de fokkers, Danny en Maria nu ook voor het eerst ontmoet en er was een hele goed klik tussen ons.

Wij zijn zelf ook hard bezig met onze eigen 'socialisatie' in Nederland. De agenda zit deze week van voor tot achter vol met afspraken met familie en vrienden. Er valt op dat gebied heel wat in te halen na een jaar afwezigheid. Ook nu veel indrukken, maar dan weer anders dan tijdens onze reis. Een jaar weggaan vraagt heel wat voorbereiding, maar ook terugkomen vergt de nodige tijd en energie.

Als Hendrik zes weken is, kunnen we weer een keertje kijken. Dan loopt hij al slingerend door huis en tuin en kan er lekker gespeeld en geknuffeld worden. Het is allemaal nieuw voor ons en dat is goed, want we zijn een beetje verslaafd geraakt aan nieuwe ervaringen en belevenissen. Goed om van tijd tot tijd een dag te hebben die je nooit meer vergeet. Afgelopen dinsdag was zo'n dag en ook de dag dat we Hendrik op achtwekige leeftijd mee naar huis mogen nemen, zal zo'n dag zijn.

Kijken naar Hendrik

Het grote moment is bijna daar: dinsdagavond 9 juni mogen we gaan kijken bij Hendrik!

Als Hendrik straks bij ons is, ergens in de tweede helft van juli, gaan wij op pad met Hendrik. Als kleine hond zal hij aan alle zaken van het leven gewend moeten raken: andere honden, katten, kinderen, mensen in allerlei kleuren, met snor en baard, mensen in een rolstoel, bussen, treinen, winkels, de fiets, de auto, noem het maar op. Socialiseren heet dat in hondenland. Natuurlijk niet allemaal tegelijk, iedere keer een stapje.

Andere honden hebben we al geregeld. We gaan met Hendrik op Puppiecursus, waar hij ook honden zal tegenkomen die twee keer zo groot of twee keer zo klein zijn als hij. Bovendien worden voor ons huis alle honden uit de buurt uitgelaten, dus ook daar kan hij straks zijn ogen uitkijken.

Kinderen hebben we zelf niet, dus die moeten we lenen. Onze lieve vriendinnen Bianca en Jacqueline in Amsterdam hebben kleine baby's, dus op deze manier kan Hendrik kennis maken met babygeschrei. De kleine Nicole en de iets grotere Eline uit Wassenaar kunnen voorzien in de categorie 1,5 tot 4 jaar oud. En dan de buurjongens, weer iets ouder, 9 en 11 jaar. Met kinderen komt het dus wel goed.

Onze vriendin Yvonne zei dat sommige honden nogal aanslaan op snorren en baarden. Hendrik laten wennen aan een baard moet niet moeilijk zijn. Mijn vader heeft er een. Alleen is er een klein probleem. Mijn vader werkt op een of andere manier als een magneet op honden en katten. Max de hond van mijn broer is niet bij hem weg te slaan en ook Tijger, de kat van mijn ouders die ruim 1,5 jaar geleden op hoge leeftijd is overleden, vond de schoot van mijn vader het paradijs. Wat nu als Hendrik heel erg op baarden valt? Dat wordt een moeilijke beslissing voor Frits.

Katten zijn ook bereikbaar. Zowel ongewenste en onuitgenodigde katten in onze tuin, als de katten van ons beider zusters.

Al met al wordt het straks dus een heel avontuur voor Hendrik en ons.

Zwoele blik

Na ruim twee weken zijn Hendrik's oogjes open. Voorzichtig kijkt hij de wereld in. Of is het een zwoele, macho, Italiaanse blik? Of toch gewoon nog een beetje slaperig kijken, zoals Frits zegt? In ieder geval heel verleidelijk.